گل و گیاه ظرافت

گیاه بامیه با نام علمی Abelmoschus esculentus گیاهی است گل‌دار از خانواده پنیرکیان و زادگاهش آسیا یا آفریقاست. مصری‌ها در قرن ۱۲ یا ۱۳ میلادی این گیاه را می‌کاشته‌اند. بامیه گیاهی یک‌ساله و ساق آن علفی است که به‌تدریج چوبی می‌شود. در اروپای شرقی در اطراف دریای مدیترانه بیش از سایر نقاط از این سبزی مصرف می‌شود. در ترکیه بامیه را خشک و برای مصرف زمستان ذخیره می‌کنند. در ایران برای تهیه خورشت بامیه از آن استفاده می‌شود که غذای معروف جنوب ایران است. بامیه گیاهی است گرمسیری که در نقاط سرد، کم‌رشد و کم‌محصول می‌شود. گیاه دارای ساقه راست، پوشیده از تار و ارتفاع ۵/. تا ۱ متر (گاهی ۲ متر) است. برگ‌هایی به شکل قلب تخم فرعی مرکب از ۵–۳ لوب و گل‌هایی منفرد در کناره برگ‌ها دارد. رنگ گلبرگ‌های آن زرد ولی در قسمت وسط قرمزرنگ است. میوه هرمی شکل، دراز و محتوی دانه‌های پوشیده از تار دارد. این گیاه اولین بار در ایران در شهر سرخس کشت و برداشت شد. گل‌های سفید یا کرمی بامیه بسیار زیباست و همچنین خوراکی بوده و برخی به خاطر گل‌های زیبایش بامیه را به‌صورت تزئینی در گلدان می‌کارند.

کاشت

بامیه همانند صیفی‌جات دیگر محصول فصل گرم است و بعد از رفع سرمای بهاره اقدام به کاشت بامیه می‌کنند. بامیه را به‌صورت مستقیم در زمین اصلی می‌کارند و نشاء کاری آن رایج نیست. بامیه معمولاً در تمامی خاک‌ها عمل می‌آید ولی اگر خاک ضعیفی دارید می‌توانید از کودهای دامی استفاده کنید. ولی بهتر است برای بهتر نتیجه گرفتن از بسترهای کشت آماده همانند پیت ماس و کوکوپیت استفاده کنید. ابتدا بذرها را به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت در آب خیس کنید. این عمل کمک زیادی به جوانه زدن می‌کند. بامیه را هم داخل گلدان و هم زمین می‌توان کاشت. در هر گلدان یک گیاه کافی است. برای کاشت در زمین فاصله بین بوته‌ها را ۳۰ تا ۹۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید. بذر بامیه را بعد از خیس کردن در عمق ۱ تا ۱٫۵ سانتی‌متری بکارید و روی آن خاک نرم بریزید. در هر گود بهتر است بیش از یک عدد بذر قرار دهید. جوانه‌زنی بامیه به‌راحتی انجام نمی‌گیرد. لذا قرار دادن تعداد ۲ یا ۳ عدد بذر در هر گود احتمال داشتن گیاه بامیه را بالا می‌برد. بعد از رشد بذرها و چهار برگه شدن گیاه، گیاهانی که ضعیف‌تر است را حذف کنید و بوته‌های قوی‌تر را نگه‌دارید.

این گیاه احتیاج به آبیاری زیاد و عمیق دارد. مخصوصاً آبیاری مرتب در اوایل جوانه‌زنی و رشد بوته و حداقل هفته‌ای یک‌بار آبیاری برای تولید حداکثر محصول ضروری است. اگر در گلدان اقدام به کاشت نموده‌اید هفته‌ای دو یا سه بار آبدهی نیاز است.

بعد از گذشت ۵۰ تا ۶۰ روز از کاشت بذر بامیه سبز، زمان برداشت فرامی‌رسد. هنگام برداشت بامیه طول میوه‌ها متغیر است. از ظهور گل‌های زیبای بامیه تا برداشت محصول ۴ تا ۶ روز طول می‌کشد. برداشت بامیه به‌طور مرتب انجام می‌شود و هر روز یا هر دو روز یک‌بار باید اقدام به برداشت کرد. برداشت دیرهنگام بامیه باعث سفت شدن بامیه می‌شود و از کیفیت آن می‌کاهد. بامیه هر چه زودتر برداشت شود غلاف آن تردتر، لطیف‌تر و خوش‌خوراک‌تر است.

فواید بامیه

مهم ترین فواید بامیه عبارت اند از:

۱. فیبر رژیمی موجود در بامیه بالاست و بنابراین بسیاری از متخصصین سلامت به‌دلیل فواید گوارشی مصرف آن را توصیه می‌کنند. فیبر با تسهیل حرکات روده به فرآیندهای گوارشی کمک می‌کند.

۲. بامیه به جلوگیری از دیابت معروف است. بامیه سرشار از فیبر است که به جلوگیری از این بیماری کمک می‌کند. برای کنترل سطح بالای قندخون‌تان باید هرروز آب بامیه را تهیه‌کرده و هر صبح بنوشید. باید بدانیم که آب بامیه بیشتر از بامیه پخته به درمان دیابت کمک می‌کند. خوب است که بامیه را به کاری‌ها و سوپ‌هایتان اضافه کنید؛ اما برای رهایی سریع از قندخون بالا، آب بامیه خام خیسانده در آب را مصرف کنید.

۳. فولات موجود در بامیه نقص لوله عصبی جنین را کاهش می‌دهد. بنابراین مصرف بامیه در دوره بارداری یا پیش از آن، بسیار توصیه می‌شود.

۴. ویتامین K عامل اثرگذار در فرآیند انعقاد خون است. این ویتامین نقش مهمی در تقویت استخوان‌های ما دارد.

۵. آسم را کنترل می‌کند. می‌توان با گنجاندن بامیه در وعده‌های غذایی آسم را درمان کرد. مصرف بامیه به افراد مبتلا به آسم پیشنهاد می‌شود.

۶. بامیه، با تسهیل جذب درست آب، حرکت دفعی بدن را تضمین کرده و درنتیجه از یبوست جلوگیری می‌کند.

۷. بامیه به جلوگیری از گرمازدگی کمک می‌کند.

۸. این باور وجود دارد که تمام بیماری‌ها در روده بزرگ شروع می‌شوند. افزودن بامیه به وعده‌های غذایی‌تان به میزان زیادی از سرطان روده بزرگ و دیگر بیماری‌های مربوط جلوگیری می‌کند.

۹. با استفاده منظم از بامیه، چه خام و چه پخته، می‌توانید تا حد زیادی از چاقی جلوگیری کنید. چاقی ضرورتاً به‌دلیل مصرف غذاهای چرب و پرکالری به وجود نمی‌آید، بلکه به‌خاطر کمبود مواد مغذی نیز می‌تواند باشد.

۱۰. این سبزی‌ها جذب کمتر کلسترول را تضمین کرده و از بیماری‌های قلبی و دردهایی که به خاطر کلسترول رخ می‌دهند، جلوگیری می‌کند. کلسترول عامل اصلی چاقی و بیماری‌های قلبی در بدن است.

۱۱. اگر دیابتی هستید متخصصین سلامت خوردن غذاهایی با شاخص گلیسمی پایین را توصیه می‌کنند. بامیه یکی از غذاهای با شاخص گلیسمی ۲۰ است و بر اساس استانداردهای پزشکی ارزش شاخص گلیسمی بامیه بسیار پایین است.

۱۲. مشکلات کلیوی، تهدیدی برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ به‌شمار می‌آیند. تقریباً نیمی از بیماری‌های مربوط به کلیه، به‌دلیل دیابت به‌وجود می‌آیند. اگر مصرف آب بامیه نیز در رژیم غذایی‌تان منظم باشد به جلوگیری از بیماری‌های کلیوی کمک می‌کند.

۱۳. بامیه به‌دلیل فیبر حل‌شدنی که دارد، به تسریع گوارش کمک کرده، سطح قندخون را بهبود بخشیده و خطر بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد. بامیه برای دستگاه گوارش بسیار خوب است.

۱۴. اگر غذاهای سرشار از آنتی‌اکسیدان مصرف کنید. این‌ها به جلوگیری از سرطان، بیماری‌های قلبی و پیری زودرس کمک می‌کنند. بامیه دارای میزان زیادی آنتی‌اکسیدان مانند کوئرستین، کاتچین، اپی‌کاتچین، پروسیانیدین و روتین است. بنابراین بامیه نه‌تنها از دیابت بلکه از دیگر مشکلات سلامتی نیز جلوگیری و آن‌ها را درمان می‌کند.

۱۵. بامیه، منبعی سرشار از فیبر رژیمی است. این سبزی‌ها مشکلات گوارش را نیز مهار می‌کند. پوست سالم، نشان‌دهنده گوارش درست است.

۱۶. ویتامین C موجود در بامیه، جوانی پوست را حفظ می‌کند. این ماده به ترمیم بافت‌های بدن کمک می‌کند. ویتامین C به جوانی پوست کمک کرده و آن را شاداب می‌کند.

۱۷. مواد مغذی موجود در بامیه از تجمع رنگ‌دانه در پوست جلوگیری می‌کند. بامیه برای جوان‌سازی پوست و ترمیم آسیب‌ها مفید است.

۱۸. اگر از موهای کم خود خسته‌اید برای بازگرداندن حجم مویتان از بامیه استفاده کنید. بامیه را با مقداری آب بجوشانید و از مایع لزجی که از آن خارج می‌شود برای برگرداندن حجم مویتان استفاده کنید.

۱۹. این ماده لزج را می‌توان به‌عنوان نرم‌کننده مو به کار برد. موی خود را شسته و آب اضافی آن را بگیرید. ماده لزج آبکی را بر مویتان ماساژ دهید و با دقت با آب بشویید.

۲۰. بامیه، مرطوب‌کننده‌ای عالی برای پوست سر خشک و دارای خارش شماست. بامیه موهایتان را نرم کرده و مانند مواد آرایشی موجود در بازار مضر نیست. بامیه برای افرادی که موی به‌هم‌ریخته فر و بی‌طراوت دارند عالی است.

۲۱. بامیه، وضعیت پوست سر را بهبود داده و با شوره سر مبارزه می‌کند. بامیه، پوست سرتان را مرطوب کرده و شوره سر را مهار می‌کند.

۲۲. هنگامی‌که بامیه به‌عنوان شوینده مو به‌کار رود موهایتان را جلا می‌دهد. هرچند وقت یک‌بار استفاده از نرم‌کننده همیشگی‌تان را کنار گذاشته و با روش طبیعی از مویتان مراقبت کنید.

۲۳. ادرارآور است برای کسانی که مبتلا به سوزاک هستند یا هنگام ادرار احساس درد می‎کنند بامیه را آب پز نموده همراه با آب قبل از غذا میل کنند.

۲۴. برای درمان سفلیس از جوشانده ریشه بامیه استفاده شود (۳۰ گرم در یک لیتر آب هر شش ساعت یک لیوان میل شود).

۲۵. برای گرفتگی صدا از شربت بامیه استفاده شود. ابتدا بامیه را جوشانده سپس کمی شکر داخل آن ریخته جوشانده را روزی ۳ مرتبه بالای غذا چند قاشق بخورند.

۲۶. جوشانده گل بامیه ضدسودا است. ۳۰ گرم در ۵۰۰ سی‎سی آب، سه بار در روز هر بار یک استکان میل شود.

۲۷. دم‎کرده تخم بامیه ضدتشنج است. ۳۰ گرم در ۵۰۰ سی‎سی آب.

۲۸. بامیه به علت داشتن ماده ضدعفونی‌کننده کرم معده و کرمک را از بین می‎برد.

۲۹. برای درمان تب‎های کهنه ساقه بوته بامیه را خیسانده و آب آن را چند روز متوالی بیاشامید.

۳۰. بامیه به خاطر وجود منگنز و کبالت تنظیم‌کننده ترشح غدد داخلی است.

۳۱. بامیه تقویت‌کننده بینایی است.

۳۲. غده پروستات را تقویت می‌کند.

۳۳. ایمنی را افزایش می‌دهد

۳۴. بینایی را بهبود می‌بخشد

۳۵. ضماد التیام دهنده زخم است.

برای خرید بذر بامیه و سایر صیفی‌جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

1- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

2- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

3- تماس با شماره موبایل: 09135555833

گیاه بادرنجبویه (Lemon balm) بومی آمریکا است. بذر بادرنجبویه به آسانی در زمین قابل کاشت است. یک گیاه شیرین و معطر از خانواده نعنا است. از بادرنجبویه خشک شده به‌عنوان چاشنی استفاده می‌شود. همچنین بادرنجبویه کوهی در برخی از نوشیدنی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. از خواص بادرنجبویه این که با توجه به طبع بادرنجبویه اثر آرام‌بخشی اعصاب و بیماری‌های معدی و قلبی دارند. از آن به‌عنوان آرام‌بخش استفاده می‌شود و اثر سنبل‌الطیب (Valeriana officinalis) را تشدید می‌کند. عرق بادرنجبویه نیز در آرام کردن درد معده با منشأ عصبی مؤثر است. از اسانس آن استفاده‌های فراوانی در صنایع آرایشی بهداشتی و داروسازی می‌شود. گل‌های آن‌که در خرداد تا اواسط مرداد ظاهر می‌شود، رنگ سفید یا گلی دارند و به تعداد ۶ تا ۱۲ تایی نیز در کنار برگ‌ها ظاهر می‌شوند. این گیاه ارزشمند مقاوم به خشکی بوده و آفتاب دوست است.

بادرنجبویه گیاهی است پایا، پرشاخه و پرپشت به ارتفاع ۳۰ تا ۸۰ سانتی‌متر و حتی بیشتر به حالت وحشی و خودرو در ایران می‌روید و همچنین در نواحی مختلف پرورش می‌یابد. از مشخصات آن این است که ریشه کوچک و استوانه‌ای شکل، سخت و منشعب دارد. برگ‌های پوشیده از تار، متقابل، بیضوی، به شکل قلب و دندانه‌دار (دندانه‌های فاصله‌دار) است. درازای برگ‌های آن ۵ تا ۸ سانتی‌متر و پهنای آن ۴ تا ۵ است. بعلاوه در سطح پهنک برگ آن رگ­برگ‌های متعدد به وضع مشبک دیده می‌شود. رنگ برگ‌های آن در سطح فوقانی پهنک، سبز تیره ولی در سطح تحتانی آن سبز روشن است. کاسه و جام آن دارای دو لب است که در آن لوب فوقانی جام شامل دو لوب ولی لوب تحتانی مرکب از ۳ لوب است. درون گل نیز ۴ پرچم (۲ بزرگ و ۲ کوچک) جای دارد. میوه‌اش چهار فندقه‌ای قهوه‌ای‌رنگ است. گیاه بادرنجبویه از طریق بذر به آسانی در زمین قابل کاشت است. در هر گرم، حدود ۲۰۰۰ بذر بادرنجبویه وجود دارد. بادرنجبویه تا ارتفاع ۶۰ سانتی‌متر رشد می‌کند و در آخر تابستان گل‌های کوچک دو لبه‌ای در این گیاه به وجود می‌آید. برگ‌های گیاه بادرنجبویه عطر و بوی دلپذیری منتشر می‌کنند. در سایت گیاهان دارویی ارزشمندی نظیر گل‌گاوزبان ایرانی، خاکشیر ایرانی، مریم گلی و… موجود است که امیدواریم از کاشت این گیاهان پرخاصیت بهره‌مند شوید.

خاک

گیاه بادرنجبویه خاک حاصلخیز با زهکشی خوب را ترجیح می‌دهد. خاک‌های رسی یا لوم شنی برای کاشت بادرنجبویه مناسب هستند.

کاشت بادرنجبویه

تکثیر توسط بذر بادرنجبویه به دور روش مستقیم و غیرمستقیم انجام می‌گیرد:

کشت مستقیم: بادرنجبویه را در زمان مناسب (اواخر پائیز) به‌صورت ردیفی کشت می‌کنند بذرهایی که اواخر پائیز کشت می‌شوند پس از طی دوره سرمای زمستان در اوایل بهار سبز می‌شوند. رشد اولیه بادرنجبویه بسیار کند است و علف‌های هرز می‌توانند بدون رقابت به‌سرعت توسعه یابند و رویش گیاهان را تحت پائیز قرار دهند. لذا کشت مستقیم مناسب نیست و تنها در سطوح کوچک این کشت توصیه می‌شود.

کشت غیرمستقیم: در اواسط بهار (اواخر فروردین اوایل اردیبهشت) بذر را در خزانه هوای آزاد و اواخر بهمن در خزانه زیر پلاستیک کشت می‌کنند پس از کاشت به‌منظور ایجاد تراکم در بستر سطحی خاک، غلتک مناسبی زده می‌شود. آبیاری منظم و مبارزه با علف‌های هرز در طول رویش گیاهان نقش عمده‌ای در سرعت رشد بادرنجبویه دارد. اواخر تابستان (شهریور) زمان مناسبی برای انتقال نشاء از خزانه هوای آزاد و اواسط اردیبهشت نیز زمان مناسب برای انتقال نشاء از خزانه زیر پلاستیک به زمین اصلی است.

تکثیر رویشی: تکثیر رویشی از طریق تقسیم بوته انجام می‌گیرد. گیاهان دو تا سه‌ساله را باید از خاک خارج کرد. پس از تمیز کردن ریشه از علف‌های هرز و جدا کردن قسمت‌های پوسیده و آلوده برحسب اندازه پایه مادری آن را به سه تا چهار قطعه تقسیم می‌کنند. هر بوته شامل ریشه ساقه و چند برگ باشد به علت هزینه و کار زیاد، تکثیر رویشی فقط در شرایط خاص کاربرد دارد.

مدت‌زمان جوانه‌زنی: بذر بادرنجبویه بعد از گذشت ۱۲ تا ۲۱ روز جوانه می‌زند.

داشت

در سال اول رویش تا قبل از بسته شدن فواصل بین ردیف‌ها بر اثر رشد گیاهان دو تا سه بار باید اقدام به وجین مکانیکی علف‌های هرز نمود. در سطح کوچک روش مکانیکی و در سطوح وسیع کشت علاوه بر وجین مکانیکی باید از علف‌کش‌های مناسب استفاده نمود. در کشت مستقیم اوایل بهار و در کشت غیرمستقیم پس از انتقال نشاءها به زمین اصلی از علف‌کش مرکازین به مقدار ۳ تا ۴ کیلوگرم در هکتار می‌توان استفاده نمود. برای مبارزه با علف‌های هرز گیاهان دوساله و یا بیشتر اوایل بهار قبل از رویش مجدد از علف‌کش مرکازین به مقدار چهار تا شش کیلوگرم در هکتار یا از علف‌کش پاتوران (patoran) به مقدار ۵/۳ تا ۵ کیلوگرم در هکتار به‌صورت محلول باشی می‌توان استفاده نمود. از این علف‌کش‌ها تا اولین برداشت پیکرو رویشی چند بار می‌توان استفاده نمود. پس از اولین برداشت می‌توان از علف‌کش مرکازین به مقدار ۳ کیلوگرم استفاده کرد. برای مبارزه با لارو بعضی حشرات می‌توان از بازودین Basudin 5G به مقدار ۳۰ کیلوگرم در هکتار یا بازودین ۱۰ گرم به مقدار ۱۵ کیلوگرم در هکتار به‌صورت محلول‌پاشی در خاک استفاده نمود. برای مبارزه با کک نباتی شلغم و زنجره و شته سبز می‌توان از محلول یک درصد بی، آی ۵۸ یا محلول ۱/۰ تا ۲/۰ درصد فوسیدری استفاده نمود. ۲۵ روز قبل از برداشت محصول باید از بکار بردن این سموم خودداری شود. برای مبارزه با بیماری قارچ لکه برگی می‌توان از محلول فوندازول یا برستون به‌صورت محلول‌پاشی استفاده کرد.

برداشت

در سال اول یک‌بار ولی از سال دوم به بعد دو یا حتی سه مرتبه پیکر رویشی بادرنجبویه را می‌توان برداشت کرد. زمان مناسب برای اولین برداشت مرحله گل‌دهی (اواخر تیر) است. دو بین برداشت معمولاً اواسط شهریور انجام گیرد چنانچه شرایط آب و هوایی مناسب باشد اواخر مهرماه نیز می‌توان سومین برداشت را انجام داد. پیکر رویشی گیاهان از ۴ تا ۵ سانتی‌متری از سطح زمین برداشت می‌شوند. پیکر رویشی باید هنگامی برداشت شود که قطرات شبنم موجود بر سطح گیاهان بر اثر تابش آفتاب خشک شده باشند. به‌منظور افزایش کیفیت مواد مؤثر فقط برگ‌های این گیاه باید برداشت شوند. برگ‌ها پس از برداشت به‌سرعت سیاه و یا قهوه‌ای‌رنگ می‌شوند، لذا پس از برداشت باید بلافاصله در حرارت ۴۵ تا ۵۰ درجه سانتی‌گراد خشک شود. عملکرد پیکر رویشی تازه ۱۰ تا ۲۰ تن در هکتار است که پس از خشک شدن ۲ تا ۴ تن پیکر رویشی خشک حاصل می‌شود. عملکرد برگ خشک ۷/۰ تا ۱ تن در هکتار است. اگر هدف از گیاه جمع‌آوری بذر باشد محصول را یک‌بار برداشت می‌کنند و آن هنگام رسیدن بذرها است. بذرها از اوایل شهریور به‌تدریج می‌رسند از آنجائی که بذرهای رسیده به اطراف پراکنده می‌شوند از این‌رو قبل از رسیدن باید آن‌ها را جمع‌آوری نمود. اندام‌های برداشت‌شده را در سایه خشک و پس از بوجاری بذرها را تمیز کرده و انبار می‌کنند. عملکرد بذر ۱۵۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار است.

نحوه کاشت در منزل

شش تا هشت هفته قبل از پایان سرما بذرها را در خانه بکارید. بذر را به‌آرامی در خاک فشار دهید و با لایه بسیار نازکی خاک بپوشانید، زیرا بذرها برای جوانه‌زنی به نور نیاز دارند. سپس با استفاده از آبپاش خاک را مرطوب کنید. بعد از پایان سرما نهال‌ها را به زمین منتقل کنید.

مدت‌زمان رشد و باردهی

رشد شاخه‌های بادرنجبویه به مدت ۶ هفته به پایان می‌رسد ولی این شاخه‌ها بعد از ۵ هفته هم قابل‌فروش هستند.

آفات و بیماری‌ها

بادرنجبویه مستعد ابتلا به مگس سفید، کنه‌های عنکبوتی و کپک پودری است. برای مقابله با آن‌ها و حفظ سلامت گیاهان دارویی می‌توان از حشره‌کش و قارچ‌کش‌های ارگانیک استفاده کرد.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳

آویشن یکی از گونه‌های ارزشمند آویشن در ایران است که در جنوب ایران، افغانستان و پاکستان مورد کاشت قرار گرفته است و خواص دارویی و خوراکی دارد. آویشن نیز از خانواده نعنائیان بوده و ارتفاع کوتاه (۱۰ تا ۳۰ سانتی‌متر) و فرم بوته‌ای دارد که به‌راحتی در داخل گلدان می‌توان آن را پرورش داد، ساقه‌های منشعب و متعدد و برگ‌های کوچک و گرد با حاشیه‌های صاف و بدون دم برگ و گل‌های کوچک و به رنگ سفید از ویژگی‌های آن است.

آویشن‌ شاخه‌های کوچک پوست سفید دارد و کرک دار است. برگ‌های کوچک دایره‌ای یا بیضوی با قاعده گرد و به‌ندرت قلبی‌شکل و تقریباً نوک‌دار، برگ‌های جوان کُرک‌های کوتاه سفید و برگ‌های مسن‌تر بدون کرک هستند. چرخه‌های گل دسته‌ای و گروهی انبوه یا سنبله‌ای شکل دارد. گل‌های آن بسیار کوچک، به طول دو میلی‌متر، تخم‌مرغی درازچین و کرک‌دار هستند. آویشن دارای طبعی گرم و خشک است. آویشن به‌صورت چندساله کاشته می‌شود و بوته‌های آن تا ۵ سال یا بیشتر ماندگاری دارد.

آویشن بومی کشور ایران بوده و در اصفهان (ده کیلومتری شمال نجف‌آباد، ۲۷ کیلومتری جنوب اصفهان، کلاه‌قاضی جنوب اصفهان، شاه‌کوه)، لرستان (شهبازان، چم سنگر: مرگ سر)، خوزستان (۶۰ کیلومتری شمال شرق دزفول، بهبهان: بابا احمدی)، فارس (فیروزآباد، کوه سیوند، ارتفاعات مشرف به دریاچه مهارلو، میان جنگل، بین جهرم و منصورآباد، نزدیک طارم داراب)، بوشهر (خورموج نزدیک بوشهر، اهرم)، کرمان (بین کرمان و زرند، علی‌آباد به‌طرف اسفندقه)، هرمزگان (۲۰–۳۰ کیلومتری شرق حاجی‌آباد، گهره، کوه‌های گنو، کوه هماگ از فارغان و تیدر، آبگرم گنو)، بلوچستان (ده کیلومتری خاش به‌طرف ایرانشهر، شمال بزمان، شمال ایرانشهر، تنگ سرحه، دره رودخانه کاجو شمال قصر قند، اطراف نیک‌شهر)، خراسان (گردو ۷۰ کیلومتری جنوب ازبگو، ازبگو) و یزد (۱۵ کیلومتری غرب چاه‌ملک به طرف چوپانان، مهریز: خورمیز، بین جندق و یزد، بافق: قطروم، بین اشنیز و ندوشن) می‌روید. آویشن خشکی را به‌خوبی تحمل می‌کند و نسبت به بی‌آبی مقاوم است.

آویشن گیاهی با خواص دارویی بسیار و چندساله از خانواده نعناعیان و از جمله گیاهان دارویی است، آویشن تقریباً در تمامی دنیا کشت می‌شود و دارای گونه‌های فراوانی است که اغلب معطر و چندساله هستند. آویشن بومی مناطق مدیترانه و جنوب اروپا بوده، در کشور ایران نیز آویشن به‌طور گسترده کشت می‌شود یا گونه‌های وحشی آن در برخی نقاط می‌روید و نیاز مصرفی کشور را تأمین می‌کند. در یونان باستان، زنان به شوالیه‌ها و جنگجویان آویشن هدیه می‌دادند زیرا باور داشتند این گیاه به آنان شجاعت و قدرت می‌دهد، در قرون وسطی اروپاییان آن را زیر بالش خود قرار می‌دادند تا خواب راحتی داشته باشند.

ارتفاع گیاه آویشن بستگی به شرایط اقلیمی از ۲۰ تا ۵۰ سانتی‌متر متغیر است، قسمت بالایی گیاه انشعاب‌های فراوانی دارد، هر چه سن گیاه بالاتر برود انشعاب‌ها بیشتر شده و بوته‌هایی پرپشت به وجود می‌آورد. برگ‌های آویشن ریز و نیزه‌ای مانند و دارای کرک‌های بسیار ریز است. برگ‌های معطر آن معمولاً به رنگ سفید دیده می‌شود و گاهی صورتی یا بنفش که جذب‌کننده قوی حشرات و زنبورها است. بذر آویشن بسیار ریز بوده، هر ۱۰۰۰ عدد بذر آویشن حدوداً ۰٫۳ گرم وزن دارد. آویشن برای رشد به هوای گرم و خشک و نیاز دارد، بسیار مقاوم به خشکی و بی‌آبی بوده.

این گیاه با اریگانو هم‌خانواده است. در زبان کردی به «آویشن»، «جعتری» و سایر مناطق کردنشین به آن «آنخ» یا «اَزوِه» گفته می‌شود و در زبان ترکی به «آویشن»، «کهلیک اُتی» و در زبان مردم لر به‌خصوص در مناطق بختیاری به این گیاه «اوشوم» گفته می‌شود. در زبان مردم رودبار استان گیلان به آن، «پلنگ مشت» می‌گویند و طعم‌دهنده اصلی غذایی به نام شامی رودباری است. یکی از گونه‌های این گیاه که در مناطق کوهستانی شمال خراسان به‌وفور یافت می‌شود به زبان کردی کرمانجی «آنخ» نام دارد. در شهرستان اقلید با نام آویشن شیرازی (Zataria multiflora) می‌روید. در آذربایجان غربی بخصوص مناطق کوهستانی نقده رویش قابل‌توجهی دارد.

در زبان ترکی به آن کهلیک اوتو (کهلیک = کبک و اوت = گیاه) می‌گویند. برخی آن را به دلیل تشابه اسمی با کاکوتی اشتباه می‌کنند. درحالی‌که کهلیک اوتو (آویشن)، علی‌رغم تشابه اسمی با کاکوتی از آن متفاوت است. در همدان به آن آزربه و در کوخرد هرمزگان به آن اَوشُه می‌گویند. در چهارمحال و بختیاری به‌خصوص در کوهپایه‌های کلار و ناغان (اُورشُم) می‌روید. در جلگه دشت‌های میانی استان بوشهر نیز می‌روید و در گویش دشتی بوشهری به آن اُوشه می‌گویند، این گیاه در نواحی کوهستانی استان سیستان و بلوچستان هم می‌روید و در زبان محلی به آن «ازگند» می‌گویند. گونه‌های مختلفی از آویشنیان در کوهستان‌های ایران می‌روید. در کتب طب سنتی فارسی با نام «حاشا»، «اوشن» و «صعترالحمیر» نام برده شده است.

در مناطق مختلف ایران گونه‌های مختلف ایران گونه‌های مختلف با اسامی محلی متفاوتی شناخته می‌شود از جمله در همدان «آزربه»، در اطراف تهران «آویشن یا آویشم»، در طالقان «زروه»، در زبان کردی به آن «جعتری»، «آنوخ» یا «اَزوِه» (اَزبویه) می‌گویند و در مناطق آذری نشین «ککلیک اوتی» یا «کاکله اوتی» و در سایر مناطق «صعتر»، «زعتر»، «اوشن»، «اشمه کوهی»، «سی سنبر» و «سوسنبر» نامیده می‌شود. آویشن را به‌راحتی می‌توانید در گلدان‌های سایز متوسط و در باغچه‌های منازل کشت نمود که در ادامه به‌طور کامل به آموزش آن می‌پردازیم.

کاشت

کاشت آویشن از دو طریق تکثیر می‌یابد: کاشت بذر و تکثیر رویشی (تقسیم ریشه). تکثیر قلمه (که خیلی رایج نیست).

در تکثیر رویشی در فصل زمستان گیاه را از خاک در آورده و ریشه‌های آن را به چند قسمت تقسیم کرده و در مکان‌های موردنظر می‌کاریم. برای کاشت بذر آویشن در گلدان، گلدان انتخابی باید عمقی حداقل ۱۰ سانتی‌متری داشته باشد. بذرها را در مناطق سردسیری و معتدل بهتر است ۶ هفته قبل از بهار و اتمام سرمای بهاره در منزل یا گلخانه و خزانه نشاء کنید و بهار به محل اصلی کاشت (گلدان یا باغچه) منتقل کنید. برای کاشت در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری هر زمانی می‌توانید اقدام به کاشت کنید. آویشن در مناطقی که دارای زمستان سرد است ممکن است زیر برف دام نیاورد و خشک شود. بذر آویشن بسیار ریز بوده، بذرها را زیر لایه بسیار نازک از خاک نرم قرار دهید و با اسپری آبیاری کنید. (عمق حداکثر ۰٫۵ سانتی‌متری)

برای کاشت خانگی بهتر است بذرها را بهار و بعد از رفع کامل سرما بکارید. بذر آویشن را می‌توانید ابتدا داخل گلدان کوچک یا لیوان یک‌بار مصرف و سینی نشاء در عمق ۰٫۲ تا ۰٫۵ سانتی‌متری بکارید و بعد از رسیدن به طول ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر به گلدان یا زمین اصلی منتقل کنید. خاک مناسب برای رشد گیاه آویشن باید نیمه سبک و دارای زهکشی مناسب باشد ترکیب خاک باغچه و کمپوست یا کود حیوانی برای کاشت باغچه و برای کاشت گلدانی ترکیب کوکوپیت و کمپوست مناسب است، آویشن خاک‌های سنگین و رسی را نمی‌پسندد. برای انتقال گیاه به باغچه و مزرعه ابتدا خاک را به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر زیرورو کنید و با کود حیوانی پوسیده یا کمپوست مخلوط کنید، سپس گیاهان آماده‌شده و نشاء شده از قبل را به‌صورت ردیفی کشت کنید، فاصله بین هر دو بوته را ۳۰ تا ۴۰ سانتی‌متر و هر دو ردیف را ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید.

تا قبل از جوانه‌زنی بذر، بستر کشت همیشه باید مرطوب باشد ولی نه غرق آبی. برای تسریع در جوانه‌زنی بذرها می‌توانید بر روی بستر کشت یک مشما شفاف بیاندازید، توجه کنید که با این کار دما زیر مشما بالا می‌رود و درصورتی‌که هوا خیلی گرم باشد از انجام این کار پرهیز کنید و تنها مراقب باشید که خاک خشک نشود. کاشت مستقیم بذر آویشن در فضای باز مشکلاتی دارد، از قبیل بارندگی شدید و شستشوی بذرها و به هم ریختن نظم کاشت و تراکم به همین دلیل توصیه می‌شود ابتدا بذرها را به‌صورتی که بالا گفته شد نشاء کنید و سپس در فواصل منظم به محل اصلی منتقل کنید.

علف‌های هرز را از همان ابتدا حذف کنید، وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذی خاک میان آویشن و علف هرز می‌شود و باعث کاهش مواد دریافتی موردنیاز گیاه و کم شدن اسانس و عطر گیاه می‌شود. خاک مناسب برای کاشت بذر آویشن باید PH بین ۴٫۵ تا ۸ داشته باشد. از آبیاری زیاد آویشن بپرهیزید، ریشه‌ها به رطوبت زیاد حساس بوده و پوسیده می‌شود، آویشن به خشکی مقاوم بوده ولی آبیاری منظم توصیه می‌شود. دمای کاشت بذر و جوانه‌زنی ۲۰ تا ۲۵ درجه مناسب است، بعد از رشد دماهای بالاتر را نیز تحمل می‌کند.

خواص آویشن

۱- طبع آویشن گرم و خشک بوده و دارای ویتامین‌های آ- ب – ای و هورمون گیاهی است.

۲- استحمام با آب جوشیده آویشن در تسکین درد رماتیسم شفابخش بوده و در رفع لاغری موضعی نیز مؤثر است.

۳- مصرف دم‌کرده آویشن در درمان صرع، قطع عادت ماهانه میگرن، تب و دفع انگل اثر خوبی دارد.

۴- آویشن مقوی، محرک، قاعده آور، التیام‌بخش، افزاینده شیر مادر، تصفیه‌کننده خون، مدر، ضدعفونی‌کننده، مقوی عضلات، دافع اخلاط خونی، آرام‌بخش و دافع سودا بوده و حافظه را تقویت و نیروی جنسی ر افزایش می‌دهد.

۵- این خوراکی حاوی آنتی‌بیوتیک طبیعی بوده و مصرف دم‌کرده و جوشانده آن برای اشخاصی که مبتلابه بیماری‌هایی نظیر درد معده، سرطان، کلسترول، ورم روده، سیاه‌سرفه، اختلال‌های مغزی و کلیوی، مسمومیت، دندان‌درد، شبکوری، ناراحتی کبدی، چاقی، ورم کلیه، ناتوانی جسمی، آسم، درد سیاتیک، سنگ کلیه، ترشحات رحم، زکام سوءهاضمه، آرتروز، واریس و برفک دهان می‌باشند مفید است.

۶-عرق آویشن برای درمان جوش‌های جلدی اثر مثبت دارد.

۷- توصیه شده است که برای درمان بیماری‌های ریوی مثل برونشیت حدود ۵ قطره از اسانس آویشن را بر روی قند چکانده و به همراه چای میل کنید.

۸- دمنوش آویشن به مقدار یک قاشق مرباخوری در هر فنجان آب به مدت سه نوبت در روز به هضم غذا کمک کرده و موجب درمان سرفه می‌گردد و همچنین باعث تسکین انواع تشنج شده و ضمناً بوی بد دهان را نیز برطرف می‌کند.

۹- از آویشن در درمان بیماری‌هایی مانند گریپ­های عفونی، برونشیت، نارسائی کبد و ناراحتی‌های ریوی استفاده درمانی می‌گردد.

۱۰- از جوشانده غلیظ آویشن در تقویت پیاز مو استفاده می‌شود، از دم‌کرده رقیق آن نیز مخلوط با عسل در صبحانه به‌جای چای استفاده می‌گردد.

۱۱- از این خوراکی در تهیه قرقره‌ها (برای درمان گلودرد چرکی) و حمام‌های درمانی در رژیم‌های لاغری و در تهیه خمیردندان‌ها استفاده می‌شود همچنین از جوشانده این خوراکی به‌عنوان کمپرس در درمان رگ به رگ شدن و پیچیدگی عضلات استفاده می‌کنند.

نحوه مصرف آویشن

برای مصرف چای آویشن می‌توانید ۱ الی ۲ گرم گیاه خشک را در ۱۵۰ میلی‌لیتر آب جوش، دم و چند بار در روز میل کنید. بهترین زمان مصرف ۲ ساعت پیش یا پس از غذا است. افرادی که نسبت به مرزنجوش یا گونه‌های دیگر خانواده نعناییان حساسیت دارند، ممکن است به آویشن نیز حساسیت نشان دهند. آویشن می‌تواند میزان لخته شدن خون را کاهش دهد و به‌ویژه در مقادیر زیاد، خطر خون‌ریزی را افزایش دهد. آویشن ممکن است در بدن مانند استروژن عمل کند. از مضرات آویشن این که اگر در شرایطی هستید که بر اثر استروژن وخیم می‌شود (مثل سرطان سینه)، از مصرف آویشن خودداری کنید. آویشن می‌تواند پس از عمل جراحی یا در طول آن، از سرعت لخته شدن خون بکاهد، پس دو هفته قبل از جراحی، مصرف آن را متوقف کنید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

1- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

2- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

3- تماس با شماره موبایل: 09135555833

اسطوخودوس یا اسطوقدوس یا لاواندولا (به انگلیسی: Lavandula یا lavender) سرده‌ای مشتمل از ۲۵ تا ۳۰ گونه مختلف از دسته گیاهان گل‌دار و از خانواده نعناعیان است. اسطوخودوس گل‌های کوچک خوشه‌ای آبی یا قرمز سیر تا بنفش دارد و ارتفاعش در حدود ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتر است. اسطوخودوس گیاهی است چند ساله به شکل بوته کوچک به بلندی نیم متر، بسیار پرشاخه، ساقه‌های آن چهارگوشه، برگ‌های آن دراز، متقابل، پوشیده از کرک سفید پنبه‌ای. برگ‌های آن‌که در بهار ظاهر می‌شود به رنگ بنفش تیره به‌صورت گل موسکاری است.

اسطوخودوس دارای برگ‌ها و کرک‌های معطر است. از کلیه قسمت‌های این گیاه مخصوصاً شاخه‌های برگ‌دار آن بوی قوی و مطبوع استشمام می‌گردد. ظاهر زیبایی که گیاه پس از گل دادن پیدا می‌نماید باعث می‌شود در بعضی نواحی و در پارک‌ها و مناطق گردشگری اقدام به پرورش آن به‌عنوان یک گیاه زینتی گردد. قسمت مورداستفاده این گیاه سرشاخه‌های برگ‌دار و گل‌دار آن است که علاوه بر مصارف درمانی، اسانس­گیری به عمل می‌آید. اسطوخودوس گیاهی چند ساله بوده و به‌صورت ۸ تا ۱۰ ساله کشت می‌شود و در برخی اوقات تا ۲۰ سال نیز دوام می‌آورد.

نام‌های دیگر گیاه اسطوخودوس عبارت‌اند از: خیر دشتی، انس­الارواح، لاوند، ممسک­الارواح، ضُرم، زغلیل، رزالذهب، خیری، خرام، خرامی، آلاله تلخ، گل‌لاوند، شاه‌اسپرم رومی. همچنین در فارسی اسطوقدوس، فرانسه lavande، انگلیسی lavender و لاتین lavandestaechas نامیده می­شود. کلمه لاواند از ریشه کلمه لاتین لاوار به معنای شوینده و پاک‌کننده است، مردم اروپا در گذشته از اسطوخودوس برای شستشوی بدن استفاده می‌کردند.

اسطوخودوس یکی از خوشبوترین گیاهان دارویی در دنیا بوده و در مناطق مختلف و وسیعی از جهان برای مصارف گوناگون کشت می‌شود، ایران، چین، کانادا، هند کشورهایی هستند که این گیاه به‌صورت خودرو یافت می‌شود. اسطوخودوس در صنایع گوناگونی مورداستفاده قرار می‌گیرد. برای مثال از این گیاه در اسانس­گیری برای ساخت عطر و لوازم بهداشتی و آرایشی، صابون، شامپو، خوشبوکننده و اودکلن بهره می‌برند، اسانس این گیاه به دلیل ترکیب‌های خاصی که دارد به‌عنوان یک ضدباکتریایی قوی عمل می‌کند.

گیاه اسطوخودوس بعد از گل دادن ظاهری بسیار زیبا پیدا می‌کند و مزارع کاشت اسطوخودوس در زمان گل­دهی جاذبه گردشگری شده و علاقه‌مندان زیادی را به خود جذب می‌کند این زیبایی در تصاویر این مطلب جلوه می‌کند. این گیاه به دلیل ظاهر زیبا و عطر فوق‌العاده‌اش در برخی مناطق به‌عنوان گیاهی زینتی کاشته می‌شود. اسطوخودوس در برخی نقاط دنیا به‌صورت خودرو رشد می‌کند، جنوب فرانسه، مناطق مدیترانه و تورنتو مناطقی هستند که این گیاه به‌وفور یافت می‌شود. اسطوخودوس گیاهی چند ساله و همیشه سبز به ارتفاع ۰٫۵ متر با برگ‌های دراز سبز رنگ و پوشیده از کرک‌های سفید است، طعم آن تلخ بوده و دم‌نوش آن خواص بسیاری دارد. اسانس این گیاه زرد مایل به سبز بوده، گل‌های این گیاه جاذب زنبورعسل بوده و عسل مرغوبی از آن تولید می‌شود.

کاشت بذر اسطوخودوس

اسطوخودوس به سه روش تکثیر می‌شود: ۱) کاشت بذر ۲) قلمه گرفتن ۳) خوابانیدن.

قلمه گرفتن یکی از راه‌های رایج برای تکثیر این گیاه بوده که در فصل پاییز یا اوایل بهار از سرشاخه‌های نیمه چوبی اقدام به گرفتن قلمه می‌کنند و در طول پاییز و زمستان داخل بستر ماسه‌ای و با تخلخل بالا قرار می‌دهند. قلمه‌ها معمولاً در شرایط دمایی مناسب بعد از ۳ تا ۴ ماه ریشه می‌زنند و بعدازاین مدت آن‌ها را به محل اصلی کاشت منتقل می‌کنند. اسطوخودوس به‌صورت چند ساله و در اکثر مناطق ایران قابل‌کشت به‌صورت خانگی و تجاری است. گلدان انتخابی برای کاشت اسطوخودوس باید عمقی حداقل ۱۵ سانتی‌متری داشته باشد. بذر اسطوخودوس معمولاً بین ۱۲ تا ۴۰ روز بستگی به دما و شرایط کاشت جوانه می‌زنند، دمای جوانه‌زنی بذر اسطوخودوس ۲۱ تا ۲۵ درجه بوده و دمای رشد ۲۸ تا ۳۵ درجه مناسب است. بذرهای اسطوخودوس را قبل از کاشت به مدت ۲۴ ساعت داخل آب خیس نمایید و سپس در خاک مناسب بکارید.

برای کاشت خانگی بذرها را بهار و بعد از رفع کامل سرما بکارید. بذر این گیاه را می‌توانید ابتدا داخل گلدان کوچک یا لیوان یک‌بار مصرف و سینی نشاء در عمق ۱٫۵ تا ۳ سانتی‌متری بکارید و بعد از رسیدن به طول ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر به گلدان یا زمین اصلی منتقل کنید. یا اینکه بذرها را به‌صورت مستقیم در عمق ۵ سانتی‌متری در گلدان و زمین اصلی بکارید که در این صورت نیاز به جابجایی نداشته و تلفات کمتر است. خاک مناسب برای کاشت بذر اسطوخودوس باید نیمه سبک و دارای زهکشی مناسب باشد ترکیب خاک رس و ماسه مناسب است. برای کاشت گلدانی ترکیب کوکوپیت و پرلیت یا پیت ماس و کمپوست برای کاشت بذر مناسب است.

برای کاشت در باغچه و مزرعه ابتدا خاک را به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر زیرورو کنید و با کود حیوانی پوسیده یا کمپوست مخلوط کنید. سپس گیاهان آماده‌شده و نشاء شده از قبل را به‌صورت ردیفی کشت کنید، فاصله بین هر دو بوته را ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متر و هر دو ردیف را ۵۰ تا ۷۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید. تا قبل از جوانه‌زنی بذر بستر کشت همیشه باید مرطوب باشد ولی در غرق آبی نیازی نیست. برای تسریع در جوانه‌زنی بذرها می‌توانید بر روی بستر کشت یک مشما شفاف بیاندازید. توجه کنید که با این کار دما زیر مشما بالا می‌رود و درصورتی‌که هوا خیلی گرم باشد از انجام این کار پرهیز کنید و تنها مراقب باشید که خاک خشک نشود.

کاشت مستقیم بذر اسطوخودوس در فضای باز مشکلاتی دارد، از قبیل بارندگی شدید و شستشوی بذرها. به همین دلیل توصیه می‌شود ابتدا بذرها را به‌صورتی که بالا گفته شد نشاء کنید و سپس به محل اصلی منتقل کنید. علف‌های هرز را از همان ابتدا حذف کنید، وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذی خاک میان اسطوخودوس و علف هرز می‌شود و باعث کاهش مواد دریافتی موردنیاز اسطوخودوس و کم شدن اسانس و عطر گیاه می‌شود. اسطوخودوس گیاهی کم‌توقع هم به آب و هم به خاک است، در خاک‌های فقیر و کم آب رشد خوبی داشته و در خاک‌های رسی ماسه‌ای و نیمه سنگین برای کاشت در باغ و مزرعه خوب رشد می‌کند.

اسطوخودوس به شوری آب تا حدی مقاوم است و هنگامی‌که گیاه به رشد کامل رسید می‌توان با آب شور آبیاری نمود. اسطوخودوس گیاهی چند ساله است و معمولاً ۸ تا ۱۰ ساله کشت می‌شود در نتیجه باید محلی را برای کاشت انتخاب نمود که گیاه در این مدت درآنجا باقی بماند و زمین شخم نخورد یا آب‌گرفتگی نشود. اسطوخودوس در سال اول رشد محدودی دارد و کند رشد است. برای داشتن بوته‌های زیبا و خوش‌فرم باید اقدام به هرس سالانه در فصل پاییز نمود. هرس علاوه بر ایجاد بوته‌های کپه‌ای و گرد و زیبا، رشد طولی گیاه را محدود کرده و به رشد عرضی و تراکم بوته‌ها کمک می‌کند. مقدار برداشت اسطوخودوس خشک از هر بوته در سال پنجم کاشت ۵۰۰ گرم بوده که برداشت معمولاً اوایل تیر تا اواسط تابستان اتفاق می‌افتد. اسطوخودوس بستر خیس را دوست ندارد، بهتر است هنگامی‌که خاک خشک شد اقدام به آبیاری نمود.

خاک مناسب برای کاشت اسطوخودوس باید PH بین ۶ تا ۸ داشته باشد که برای کاشت تجاری و ابعاد وسیع بهتر است رعایت شود و می‌توان با افزودن آهک به خاک به این عدد دست یافت. هنگام آبیاری توجه شود که برگ‌ها خیس نشوند، اسطوخودوس مستعد قارچ برگ هستند. توصیه می‌شود که این گیاهان از گردش خوب هوا برخوردار باشند. گیاهان باید بسته به گونه آن‌ها در فاصله ۶۰ تا ۹۰ سانتی‌متری از هم کاشته شوند. گل‌های اسطوخودوس را با ساقه برداشت و دسته‌بندی و اقدام به خشک‌کردن می‌کنند، بعد از باز شدن چند شکوفه اقدام به برداشت کنید، این کار باید بعد از خشک شدن شبنم صبحگاهی و قبل از گرمای روز انجام پذیرد.

راه‌های دیگر تکثیر گیاه اسطوخودوس

یکی از راه‌های دیگر تکثیر اسطوخودوس تقسیم گیاه مادری است که در پاییز یا زمستان انجام می‌شود، در این روش در اواخر پاییز یا اوایل بهار گیاه را به‌طور کامل از خاک خارج نموده و اقدام به تقسیم آن به دو یا سه قسمت می‌کنند به‌طوری‌که در هر قسمت ریشه و ساقه باشد سپس اقدام به کاشت آن‌ها در محل موردنظر با فواصل ۶۰ تا ۸۰ سانتی‌متر می‌کنند. این روش را معمولاً بر روی گیاهان سه ساله انجام می‌دهند. گیاه کامل اسطوخودوس تحمل سرما و دمای تا -۲۰ درجه را در فصل زمستان دارد ولی در فصل بهار و رشد و گلدهی به سرما کمی حساس بوده و ممکن است آسیب ببیند ازاین‌رو باید در مناطقی کشت شود که بهار و تابستان سرما وجود نداشته باشد. کاشت اسطوخودوس در مناطق نیم‌سایه و با نور کم از مقدار اسانس گل‌ها می‌کاهد. این گیاه رطوبت زیاد را دوست ندارد و آبیاری زیاد نیز باعث کاهش اسانس تولید می‌شود.

نحوه مصرف گیاه اسطوخودوس

یک قاشق خشک‌شده این گیاه (سرشاخه یا گل) را در قوری همراه با آب ریخته و همانند چای سیاه به مدت ۱۵ دقیقه دم کنید. استفاده از ظرف‌های مخصوص و لیوان‌های دم‌نوش نیز مناسب است. طعم این دم‌نوش شاید خیلی به طبع ما خوش نیاید ولی در ادامه به خواص دارویی آن می‌پردازیم که باید به آن توجه نمود.

خواص دارویی و فواید گیاه اسطوخودوس

اسطوخودوس گیاهی دارویی است در نتیجه خواص بی‌شماری دارد که در ادامه فقط به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

داروی مناسب برای بی‌خوابی ناشی از خستگی جسمی، فکری و اضطراب

رفع فراموشی و تقویت حافظه

معالجه ضعف اعصاب

درمان‌کننده رماتیسم، آرتروز و نقرس

از بین برنده افسردگی و غم و اندوه

تنظیم تپش قلب

درمان سرماخوردگی به دلیل داشتن آنتی‌بیوتیک و اثر ضدعفونی‌کنندگی

بهبود زکام و سرفه، سینوزیت، آنفولانزا

درمان خواب‌رفتگی دست‌وپا

درمان بیماری‌های مجاری ادرار

درمان زردی و رفع حالت تهوع و سرگیجه

تقویت‌کننده سلول‌های مغز و درمان میگرن

کاهش تب و حرارت بدن

کاهش التهاب و تورم دستگاه تنفسی

درمان اسپاس­های عضلانی

پاک‌سازی کبد و درمان اختلالات کبدی

درمان بیماری‌های گوارشی و سوءهاضمه

در برخی موارد مصرف اسطوخودوس توصیه نمی‌شود:

افرادی که صفراوی مزاج هستند از مصرف آن پرهیز کنند یا همراه با سکنجبین مصرف کنند.

برای خرید بذر اسطوخودوس به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳